Ze względu na sposób utwardzania wyróżniamy silikony:
- octanowe (kwaśne) – w czasie wiązania powstaje produkt uboczny – kwas octowy, stąd charakterystyczny zapach wydzielający się podczas nakładania. Odznaczają się bardzo dobrą przyczepnością do szkła, drewna i ceramiki szkliwionej, natomiast słabiej wiążą z tworzywami sztucznymi np. z PVC. Mają odczyn kwaśny stąd ich gorsza przyczepność do murów (tynków) i betonu, które mają odczyn zasadowy. Mają stosunkowo krótki czas schnięcia i wiązania;
- neutralne (oksymowe lub alkoksy) – mają odczyn obojętny, więc bez przeszkód mogą być stosowane do wypełniania spoin dylatacyjnych w betonie. Nie powodują też korozji stali. Mają również dobrą przyczepność do większości tworzyw sztucznych. Ponieważ nie wydzielają kwasu octowego mogą być stosowane również do uszczelniania produktów nieodpornych na odczyn kwaśny np. płyt marmurowych lub wapiennych. W porównaniu z silikonami octanowymi wolniej od nich wiążą.
Ze względu na zastosowanie możemy wyróżnić silikony:
- budowlane – mają dobrą przyczepność zarówno do gładkich, jak i porowatych materiałów budowlanych. Najczęściej są stosowane do wypełniania szczelin w murze, tynku lub betonie oraz połączeń między murem a ościeżnicami drzwiowymi lub okiennymi;
- sanitarne – zawierają środki grzybobójcze i odznaczają się niską paroprzepuszczalnością; uszczelnia się nimi obrzeża wanien, umywalek, brodzików i zlewozmywaków;
- do akwariów – zapewniają całkowitą wodoszczelność i dużą wytrzymałość spoiny lejowej, dzięki czemu mogą służyć do wyrobu akwariów. Po utwardzeniu całkowicie nietoksyczne;
- do luster – służą do mocowania luster do różnych podłoży. Wykonane spoiny są elastyczne. Nie niszczą powłoki lustra.
